Baldur A. Sigurvinsson

Í anda þeirrar uppbyggilegu heimspeki að hæla skuli því sem vel er gert, sama hver hefur gert það, þá vil ég leyfa mér að hæla því starfi sem Valgerður Bjarnadóttir hefur verið að vinna sem utanríkisráðherra Íslands. Valgerður hefur með samningunum við Norðmenn, Dani og líklega munu Þjóðverjar bætast í hópinn - ásamt mögulega Kanadamönnum líka - markað íslenskum varnarhagsmunum sjálfstæða stefnu, í fyrsta skipti í sögu Íslands. Það sem virðist hafa náðst samkomulag um er kostnaðarhliðin á æfingum ríkjanna á Íslandi og skammtíma veru orrustuþotna á Keflavíkurflugvelli. Einnig að um samstarf verði einkum á sviði öryggismála á hafi úti sem og um lofthelgina. Eins og segir í tilkynningu ráðuneytisins er hér um rammasamkomulag að ræða og því tækifæri fyrir samninga seinna ef þurfa þykir.

Líklega er þetta í fyrsta skipti sem Ísland tekur sjálft frumkvæði af vörnum eigin lands en sú skylda hvílir á öllum sjálfstæðum þjóðum að taka sjálft þátt í að tryggja eigin varnir. Frá sjálfstæði Íslands 1944 hefur sú skylda einkum verið lögð á herðar Bandaríkjamanna sem hafa notað sér þá aðstöðu sem þeir hafa haft á Íslandi með hagsmuni eigin lands að leiðarljósi fyrst og fremst.

Vonandi verður varnarsamstarfið við nágrannaríki okkar í Evrópu nánara í framtíðinni og þá í þeim farveg að Ísland hafi frumkvæði að og leggi sjálft til þessa sjálfsagða málaflokks að veita landinu tryggingu fyrir því sem óræð framtíðin ber í skauti sér. Betra er að vera við öllu búinn því óvíst er að friðsemdin sem ríkt hefur síðustu ár á Norðanverðu Atlantshafi vari til eilífðar. Við skulum vona og vilja það besta en vera samt reiðubúin undir það versta.

Kv. Baldur